Αγγλία

Χαϊδεύω το κρύσταλλο στο χείλος του ποτηριού για να ακούσω τον μικρό ήχο της κάθαρσης και ύστερα πίνω μια γουλιά merlot και κοιτάζω την αναπάντεχη βροχή. Τόσες βροχές και όλες αναπάντεχες, ξαφνικά αγκαλιάσματα του Θεού και μετά... η Θέωση με τον ηλιάτορα να κάνει εντυπωσιακή είσοδο!
Ας παραδεχτώ μια φορά πως μου αρέσουν οι εκπλήξεις του καιρού. Περίεργος, πεισματάρης και αναποφάσιστος, μα όταν θέλει να σου κάνει τα χατίρια, ο άτιμος, είναι αξιολάτρευτος!
Έ ρε φως εκτυφλωτικό... Κάπως έτσι πρέπει να έλουζε τον Χριστούλη στον σταυρό, κάπως έτσι πρέπει να τρελαίνει τους ερωτευμένους στα λαγκάδια ή στα παγκάκια της πόλης, κάπως έτσι πρέπει να φροντίζει τα λουλουδάκια στις άκρες των δρόμων...
Πηδάει πάνω στον φράχτη η αγαπημένη ασπρόμαυρη μονόφθαλμη γάτα... αναπάντεχα και αυτή...
Τόσο γλυκός ο ήλιος, που τον έπνιξαν στα φιλιά τα σύννεφα, εκείνος προσποιείται πως θέλει να ξεφύγει αλλά στην πραγματικότητα του αρέσει να τον ξελογιάζουν, το παιχνίδι τον κάνει να φωτίζει δυνατότερα!
Και πάλι, ψιλή βροχούλα και ηλιάτορας, αυτή τη φορά και με τον άνεμο στην παρέα τους, αναστατώνουν για λίγο την φύση.
Αυτό ήταν. Ησυχία. Αναπάντεχη ησυχία. Τόσο που σε κάνει να αναρωτιέσαι, να αναρωτιέμαι...
Τι μετά;