Λίγο πριν, λίγο μετά
Μέχρι να βγω από αυτό το υπόγειο θα έχει νυχτώσει κ γω θα έχω ξεχάσει όλα εκείνα που θα ήθελα να σου εκμυστηρευτώ...πριν μπω για μια σύντομη διαμονή στο ανήλιαγο στομάχι του κύτους θόλωσαν τα μάτια μου από άνθη κ χρώματα φωτεινά κ περπάτησα γύρω τους για να κρυφοχαρώ την νιότη που έρχεται...δεν ήθελα να φύγω μα να, ο χρόνος κούναγε απειλητικά τους δείκτες του κ θα με προλάβαινε το σκοτάδι στο πλατύσκαλο. Έτσι, ολίγον ντροπαλά κατέβασα τον νου μου από τα ανοιξιάτικα σύννεφα κ έσπευσα το βήμα. Όταν όμως το σποράκι της ομορφιάς έχει θαφτεί καλά μέσα σου κ έχει ριζώσει, δύσκολα τότε αλλάζεις αίσθηση τις μέρες κ τις νύχτες που αντιλαμβάνεσαι το περιβάλλον μεγαλείο. Η διαδικασία απαράλλαχτη, αναμονή κ ύστερα περισσότερη αναμονή για να ταξιδέψεις λίγα λεπτά και να Οδηγηθείς αλλού. Κάτι θεριεύει όμως μέσα μου και δεν γνωρίζω αν θα πάρει την λαλιά μου ή θα μ αφήσει στο διάκενο. Γι αυτό στα λέω τώρα που είμαι εγώ κ που ακόμα θυμάμαι αυτά που θέλω να πω δίχως φόβο κ πάθος. Βγαίνω σε έναν άλλον