Piece of cake

Αν πράγματι «η κόλαση είναι οι άλλοι»… η αυθεντικότητα δεν φέρνει την ευτυχία.  Η ευτυχία είναι εγωιστική ίσως καταπατήσει τα «θέλω» των άλλων, ίσως δημιουργήσει προβλήματα, ίσως γιγαντώσει εμπόδια για τους άλλους αναζητητές της. Η αυθεντικότητα είναι κάτι άλλο, συμπληρωματικό όμως. Κάτι που συχνά δυσαρεστεί και παραξενεύει, κάτι που διαταράσσει την ισορροπία της ευτυχίας κάποιων και έτσι εμπλεκόμαστε στους κανόνες των «πρέπει» για τα μάτια του κόσμου. Και κάνει φτερά η ευτυχία σαν ένα βήμα που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε γιατί απλά χώρεσες με το ζόρι στα πόδια σου τα λάθος παπούτσια. Και ποιανού είναι το φταίξιμο; Γιατί πρέπει να υπάρχει κ κάποιο φταίξιμο, δεν γίνεται… έτσι έχουμε μάθει από τις ιστορίες που ακολουθούν τα χρόνια μας στην γη. Ο Ηράκλειτος πολύ σοφά έλεγε «τα πάντα ρει» και έτσι είναι αφού τίποτα δεν μένει ίδιο και ας κρατιόμαστε πεισματικά από τις συνήθειές μας, μη θέλοντας να αλλάξουμε τα γνώριμα με το να στραφούμε στο άγνωστο, στις προκλήσεις. Όταν έχεις χαλιναγωγή

Το ξέφωτο του ουρανού στα χέρια σου ανοίγει το κλάμα ενός μικρού μωρού σε χάδι καταλήγει. Η αγκαλιά σου  βάλσαμο γιατρεύει κάθε πόνο. Τα λόγια σου θεάρεστα εμπνέουν κάθε γόνο. Μυρώνουν οι πλεξούδες σου, τα δάχτυλα κεντάνε, στα γόνατά σου τα παιδιά για αγάπη τραγουδάνε. Και ας σε χρέωσαν πολλά, το φταίξιμο αντέχεις. Το πρόσωπό σου σκλήρυνες, τα μάγουλα δεν βρέχεις. Σε πίκραναν, σε πλήγωσαν, τα στήθη σου ματώσαν. Και πίστεψαν με φίλημα το δίκιο πως σου δώσαν. Μα ζύγισες κάθε σιωπή στου χρόνου το κουβάρι. Τα χέρια έκανες γροθιά και βγήκες «παλληκάρι». Αγέρωχη, καμαρωτή είσαι στο κάθε κύμα. Δεν τον φοβάσαι τον καιρό, τιμόνι έχεις πρίμα. Αρχή είσαι εσύ μες στη ζωή και τέλος πάλι είσαι. Η δύναμη σου είναι κρυφή, ως ταπεινή ηγείσαι. Με σε γεννιέται ο έρωτας, με σε καρποφοράει, με σε οι καρποί του ανθίζουνε και έτσι η γης γυρνάει. Με τον δικό σου αργαλειό υφαίνονται οι ευχές μας, γιατί η γυναίκα το