Ανάστημα ψυχής

Να λες πριν ξαπλώσεις: «Θεέ μου θέλω να γίνω καλύτερος», «θέλω να αγαπώ», «δε θέλω να ανησυχώ, δε θέλω να πανικοβάλλομαι μπρος στην αγάπη, δε θέλω να γίνω ένας άγνωστος στον εαυτό μου».

«Σε παρακαλώ κάνε με να βλέπω τις δυνατότητές μου, να εκτιμώ τα προτερήματα μου και να αξιοποιώ τις αρετές μου.  Γίνε το φαναράκι μου στα σκοτάδια που με κάνουν να ιδρώνω από αγωνία, διώξε τους κακούς ανθρώπους που με πληγώνουν απλά για να δείχνουν ανώτεροι από εμένα, και στους πονεμένους δώσε ελπίδα και χαμόγελο. Να ξυπνήσουμε μια μέρα και τα χρώματα που μας έχεις στολίσει να πάρουν ζωή, να την φυσήσουν μέσα στα ρημαγμένα μας μούτρα και να μας κάνουν διαφορετικούς, να αγκαλιαζόμαστε και να χαιρετιόμαστε λες και ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Να έχουμε ειρήνη, και τα χέρια μας να συναδελφώνονται χωρίς φθόνο και πάθος. Και εγώ θα έχω περισσότερο υπομονή, θα συμπονώ, θα αγαπάω δίχως κόστος, να βοηθήσω στο έργο σου, να σηκώσουμε μαζί την μπάρα της δυστυχίας και να την πετάξουμε μακριά από τα μελανιασμένα στήθη του κόσμου.»

«Ευχαριστώ και μη ξεχνάς, σ’ αγαπώ!»

Και όταν δεν πιστεύεις στον Θεό, πίστεψε απλά στα λόγια αυτά, τα δικά σου, βάλε μέσα τους και τα μυρωδικά της αγάπης και ξεκίνα….