Ο γιος της Λήθης

Ο λήθαργος είναι μια λέξη. Είναι ένα νόημα που βάζει την αδράνεια και την νάρκη στην ίδια πρόταση. Αδράνεια του νου να πράξει, να ψάξει, να εφεύρει, να αγαπήσει, να αντιδράσει, να επουλωθεί και μαζί είναι βαθύς ύπνος, ο ύπνος του δικαίου ή του αδαή, όπως και να έχει ύπνος δίχως όνειρα ή αντάρες. Ο λήθαργος δεν έχει και δεν προξενεί ανησυχίες ή φουρτουνιάσματα.  Είναι μια κατάσταση περιπλάνησης χωρίς σκοπό και αποτέλεσμα. Βλέπεις το δέντρο και χάνεις το δάσος. Ο λήθαργος τρέφεται με άγνοια και απάθεια, λατρεύει τα σπορ του καναπέ και οι ερωμένες του είναι η ακινησία και η άργητα . Ο λήθαργος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου μετά τον σκύλο, τόσο πιστός που σε δαγκώνει όταν κοιμάσαι. 

Έχουμε βέβαια και την νάρκη. Την νάρκη που ελλοχεύει σαν την Μήδεια, που περιμένει καρτερικά να πεθάνεις με κάποιον εφιάλτη της, που θα σου δείξει το μονοπάτι της κακίας και θα το ακολουθήσεις γιατί με ευκολία ο άνθρωπος εποίησε την εξουσία και η νάρκη ξέρει πώς να σε εξουσιάζει γλυκά, με το γάντι του μποξ, ρίχνοντάς σε αναίσθητο. Διόρθωση,  πιο αναίσθητο. 

Πολυδιάστατος ο λήθαργος, που χάνεσαι και είναι δύσκολο μετά να σε βρούνε. Είναι όμως μια λέξη, μια επικίνδυνη λέξη, αν υπάρχουν επικίνδυνες λέξεις και όχι επικίνδυνα μυαλά…